Είχα μπει στο αεροπλάνο μια φορά
Το περίμενα καιρό αυτό το ταξίδι
Επέστρεφα πίσω
Σε κάτι όμορφο
Σε κάτι που είχα αφήσει πίσω καιρό πριν
Πίστευα πως αν επέστρεφα, θα έβρισκα αυτό που έψαχνα
Αυτό που έλειπε
Έφτασα
Πήγα στα γνωστά μέρη
Περπάτησα οικείους δρόμους
Σεργιάνισα στις ίδιες γειτονιές
Κι όμως δεν βρήκα αυτό που έψαχνα
Κάτι έλειπε, κάτι…
Και τότε το κατάλαβα
Αυτό το κάτι που έλειπε
Υπήρξε κάποτε αληθινά
Σε ανθρώπους
Σε στιγμές
Σε συγκυρίες τέτοιες, που η μοίρα ήθελε
Να δημιουργήσει τότε
Τις αναμνήσεις του σήμερα
Άτιμο πράγμα ο χρόνος
Σου φυλάει τι στιγμές μαζεμένες στο τέλος
Και τότε κατάλαβα
Δεν θα τις έβρισκα ποτέ ξανά
Ποτέ ξανά τις ίδιες
Παρά μονάχα βαθιά μέσα μου
Εκεί που η λήθη δεν φτάνει
Και το φως φωτίζει τις στιγμές
Τις κάνει γνώση, πορεία και αυτογνωσία
Εκεί που κατάλαβα
Πως ο πόθος της επιστροφής
Γίνεται απωθημένο και αλλάζει μορφή
Ξέρω τώρα
Πως δεν θα είμαι πια η ίδια
Μα τίποτα δεν θα ‘κανα διαφορετικά