Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2022

Οι λέξεις ξεσηκώθηκαν και με στήσανε στον τοίχο

Κτύπησε το κουδούνι

Δευτέρα, πρώτη περίοδο

Σέρνοντας πήγα στην τάξη

Μπήκα με μούτρα

«Καθίστε» διέταξα με αυστηρό ύφος

«Παίρνω παρουσίες, ετοιμάστε βιβλία για έλεγχο»

Άρχισα να λέω τα ονόματα και να τικκάρω στο βαθμολόγιο μου

όσους δεν είχαν βιβλία και τετράδια.

«Ανοίξτε βιβλία σελ.35»

Με ρομποτικές κινήσεις σηκώθηκα να γράψω στον πίνακα

Τα παιδιά να σιγομουρμουρίζουν

Γύρισα και τους αγριοκοίταξα, με νεύρα

Μέχρι το μεσημέρι έπρεπε να πληρώσω το ρεύμα, 291 ευρώ

Είχα πολλά νεύρα

«Όποιος μασάει τσίχλα να την πετάξει τώρα»

Δεν κουνήθηκε κανείς

Συνέχισα το μάθημα

Στα δέκα λεπτά πιάνει το μάτι μου τον Γιώργο να μασάει τσίχλα

Τα πήρα

Ακολούθησε το παραλήρημα μου

«και δεν σέβεστε…

 και το σχολείο έχει κανονισμούς…

 και εσείς είστε μαθητές και οφείλετε να τους τηρείτε

 και μπλα μπλα μπλα…»

Ο μονόλογος της τρελής!

Τα παιδιά να με βλέπουν σαστισμένα

Ο Γιώργος σιγομουρμουρούσε: «και νόμιζα το σχολείο είναι σαν το δεύτερο μας σπίτι»

Μού ρθε κεραμίδα

Σώπασα και άρχισα από μέσα μου να λέω την ευχή,

να με ελεήσει ο Θεός και να με φωτίσει σε ότι άλλο ξεστομίσω

«Κλείστε τα βιβλία παιδιά και πάρτε μια κόλλα χαρτί»

«Διαγώνισμα Κυρία;» ξεφώνισαν τρομαγμένα

«Όχι παιδιά» «Γράψετε τι είναι το σχολείο για σας»

Το είδα στα μάτια τους, το προκάλεσα, το περίμενα

Έρχεται…

Οι λέξεις ξεσηκώθηκαν και με στήσανε στον τοίχο

«Το σχολείο είναι άκαρδο… σαν φυλακή….

όλο κανόνες και κανονισμούς…

δεν μας αφήνει να κάνουμε τίποτα…

είναι κουραστικό…

δεν μου αρέσει…

με πνίγει…

δεν με ακούει κανένας…»

Έριξα τις άμυνες μου

Κάθισα ανάμεσα τους

Τους άφησα να μου πουν τα παράπονα τους

Δεν μίλησα

Μονάχα άκουγα

Κτύπησε το κουδούνι

Πήρα μαζί μου τα γράμματα τους, τα φύλαξα στην συνείδηση μου.

Δεν χρωστάω μόνο το ρεύμα

Χρωστάω σε αυτές τις ψυχούλες τον καλύτερο μου εαυτό!

Θεέ μου φώτισε με.


Φαίδρα Ξ. Μακρή Εκπαιδευτικός

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Άφησε το σχόλιο σου