Εκείνες οι δύσκολες μέρες, εκείνα τα δύσκολα παιδιά, εκείνη η άχαρη διδακτική ώρα που σε κάνουν να σκέφτεσαι "τι κάνω εδώ εγώ τώρα;"
Κάπου εκεί επιστρέφω πίσω,
στο τότε που ήμουν εγώ μαθήτρια
και θυμάμαι και ταυτίζομαι και αναζητώ απαντήσεις.
Θυμήθηκα την αριστερή γωνιά του μαυροπίνακα να γράφει με άσπρη κιμωλία την ημερομηνία, την εορτή της ημέρας, το αυριανό διαγώνισμα.
Τι ά-χαρη αυτή η γωνιά.
Φέτος είπα θα δώσω χάρη στην γωνιά.
Θα δίνω κάθε μέρα κάτι από καρδιάς, λόγια αγάπης, γνωμικά και ρήσεις με νόημα, στίχους με βάθος, συνθήματα ψυχής που γίνονται εικόνες και αγγίζουν βαθιά μέσα το άλλο πρόσωπο.
Σήμερα έγραψα, τυχαία, στον πίνακα, Ρίτσο
Δεν ήξερα τι μέρα ήταν, ένιωσα.
Δεν κάνει κουμάντο καμία τύχη.
Σήμερα διάλεξα Ρίτσο από καρδιάς.
Σήμερα ο Ρίτσος ΧΑΡΗ-σε την γωνιά του ασπροπίνακα στους μαθητές μου!
11.11.2021
Φαίδρα Ξ. Μακρή
Εκπαιδευτικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου