Ιστορία τρίτη
Δύσκολοι καιροί
Κάθε σπιτικό και
ένας σταυρός
Ας πούμε για χάρη
της ιστορίας στο δικό μου σπίτι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το οικονομικό
Σήμερα κατέβηκα
στην πόλη για κάτι δουλειές.
Η κίνηση
ανυπόφορη
Βρήκα να παρκάρω
πολύ δύσκολα και έδωσα το τελευταίο μου ευρώ για το εισιτήριο του πάρκινγκ.
Έχει ο Θεός μουρμουρίζω και προχωρώ
Στα δέκα λεπτά
τελείωσα αν και είχα πληρώσει πάρκινγκ για μία ώρα.
Φτάνοντας στο
αυτοκίνητο, κοντοστάθηκα λίγο και περίμενα το επόμενο αυτοκίνητο να του δώσω την
θέση στο πάρκινγκ.
Κατά βάθος ήλπιζα
να τύχαινε κάποιος που πραγματικά είχε ανάγκη για ένα εύκολο πάρκινγκ σε μια
δύσκολή μέρα.
Ήρθε, του έδωσα
την θέση, του έδωσα και το εισιτήριο
Θυμήθηκα την καλή
κυρία στα δεκάξι μου, που μου δώσε το δεκάλιρο σε μια δύσκολη στιγμή.
Δεν την
ευχαρίστησα όπως θα ήθελα. Δεν της το ανταπόδωσα όπως θα ήθελα.
Ακολουθώ το δρόμο
που μου δίδαξε και ίσως έτσι να της το ανταποδίδω.
Έφτασα σπίτι μετά
από ώρα, λίγο πριν ανάψει το λαμπάκι της βενζίνης…
Παναγιά μου βοήθα
με, μουρμουρίζω και προχωρώ
Πήγα για
ξεκούραση, το μυαλό μου όμως εκεί να δουλεύει ασταμάτητα
Χίλιες δύο
σκέψεις, Πώς; Τι άλλο να κάνω; Κι άλλα δανεικά; Ντροπή
Θυμήθηκα τότε στα
φοιτητικά μας χρόνια εκεί στην ξενιτιά όταν μέναμε άφραγκοι από την ξεροκεφαλιά
μας, δεν τολμούσαμε να ζητήσουμε έξτρα λεφτά από τους γονείς μας γιατί ξέραμε
πόσο δύσκολα τα έβγαζαν πέρα.
Και ψάχναμε τις
τσέπες στα ρούχα μας για λίγες ξεχασμένες δραχμές…και βρίσκαμε!
Ξεκίνησα λοιπόν
να κατεβάζω τα παλτά και τα σακάκια και να ψάχνω
Αρχιμήδη!!! Αύριο
θα βάλω βενζίνη!
Όπου κι αν
στρέψω την ματιά μου παντού Εσέ Θεέ θα δω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου