Ιστορία δεύτερη
Τελείωσα τις σπουδές και έπρεπε να βρω δουλειά
Το πτυχίο μου δεν χρησίμευε πουθενά πάρα μόνο 18 χρόνια μετά που θα ερχόταν
ο πολυπόθητος διορισμός
Βγήκα λοιπόν στην αγορά εργασίας έκανα κάτι ταχύρρυθμα Ηλεκτρονικού
Υπολογιστή και έψαχνα…
Έψαχνα και δεν έβρισκα. Και όσο δεν έβρισκα τόσο απογοητευόμουνα και τα
έξοδα να τρέχουν και εγώ να απελπίζομαι
Πήγα στον Πνευματικό μου. Με
παρηγόρησε. Προσευχήθηκε για μένα
Την επόμενη μέρα παίρνω τηλεφώνημα από μια εταιρεία να πάω για συνέντευξη
Έκλεισα το τηλέφωνο σαστισμένη λίγο, γιατί δεν θυμόμουν αν είχα στείλει
βιογραφικό στην συγκεκριμένη εταιρεία.
Εκείνο το διάστημα είχα στείλει τόσα πολλά βιογραφικά και είχα πάει σε τόσες
πολλές συνεντεύξεις, που είχα χάσει το μέτρημα.
Πηγαίνω λοιπόν με αγωνία στην συνέντευξη και χωρίς να τα πολυλογώ, με
πήρανε στην δουλειά με συνοπτικές διαδικασίες.
Φεύγοντας με ρωτάει ο Διευθυντής: «Δεν αναρωτήθηκες πως σε καλέσαμε για
συνέντευξη;»
Και εκεί κατάλαβα ότι δεν είχα καν αιτηθεί για την συγκεκριμένη θέση γιατί
δεν είχε αγγελθεί.
Μια κυρία, στην οποία τις προηγούμενες μέρες είχα πάει για συνέντευξη στο
γραφείο της, αλλά τελικά δεν τα βρήκαμε, είχε την καλοσύνη να με συστήσει και
την συνέχεια την ξέρετε.
Έτσι απλά, μια άγνωστη σε μένα κυρία ,με βοήθησε να βρω δουλειά!
Απίστευτο δεν είναι;
Στην χώρα του βύσματος και του βολέματος, εγώ η κόρη ενός «αγνώστου», βρήκα
με αυτόν τον τρόπο μια πολύ καλή θέση εργασίας στην οποία παρέμεινα 18 χρόνια!
Μέγας είσαι Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου!
Υ.Γ.1 Το δικό σου μικρό, μεγάλο για τον άλλον.
Πρόσεχε το «φέρεσθαι»!
Υ.Γ.2 Ευτυχώς τον τελευταίο λόγο τον έχει πάντα ο
Θεός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Άφησε το σχόλιο σου